میرزاآقا عسگری (مانی)
 
به من گرمتر   آیی

خوشنویسی شعر مانی بدست خوشنویس معاصر: جعفرسجادی
 
 
زیبا که ناگهان تاریک رود،
         بر ناخن پرنده یکی ستاره   بشکفد
آواز که ناگهان سکوت کند
         بوته ی بهاری، برگ برافشاند
دل که ناگهان بخوابد
         کلمه بر لب، بیدار دود.
 
مادر که نرم و نارین شود،
         گورستان، درخت بزاید.
و چون گِرد است این زمین عادل
وطن که بدانسویتر رود
         ازینسوی نزدیکتر آید.
 
عزیزم!
از رگهایم که کوچ کنی
چون گِرد است این دل شیشه ای
چکه چکه بدان بازگردی.
 
ببین
چیزی که در آن شکفته، نرم یا خاک می شویم
گم نمی رود
نمی تواند برود
سکوت، پرنده ای شوخ تر است
برکه ی عشق را
کند تر ورق بزنیم
تا از جاذبه اش خیس تر شویم.
راهها به رم می روند
رگهای من به دل تو.
 
زیبا که ناگهان تاریک رود
تاریک، ناگهان زیباتر پدید آید
به عبارت گویاتر
از تو که سردتر شوم
به من گرمتر   آیی