يداله پيريايی
 
 
 
برای دوست شاعرم   مانی
و شعرهای ماندگارش
 
دهان آبی شاعران
 
 
دريا
اگر پيراهن بر درد از تن ،
در عريان ترين لحظه هايش،
دهان شاعران پر می شود
از وازه های آب،
               از آبی ها
و مردم ديده شان
               لبريز می شود
از فانوس هايی،
               که می شکنند
بر شن های تاريک ،
و آبی ترين رويای
                آبهای خوابگرد ،
 
در تو می رويد
 
چاپ نخست: ماهنامه سيمرغ. آمريکا. شماره ای ۱۰۱/۱۰۲
. ص۲۵