مانی

ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ


ﺁﻣﺪ ﺯﻧﻰ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺭ ِﺷﺒﻨﻢﻫﺎ
ﻏﻠﺘﻴﺪ ﺭﻭﻯ ﺣﺮﻳﺮ ِ ﺍﻭﻗﺎﺗﻢ!

ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ:
- «ﺷﻌﺮ ﻧﺎﺏ ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻪ؟»

گفتم:
- "ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻭﺍﮊﻩ
ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﻪﻯ ﻫﺴﺘﻰ.
این‌ساﻥ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺭﻭﺷﻨﻰ بخش‌ات
ﺗﺎﺑﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﺑﻨﺪ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ!"

ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ:
- "ﻋﺸﻖ ﻧﺎﺏ ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻪ؟"

ﮔﻔﺘﻢ:
- "ﻳﻌﻨﻰ ﺯﺩﻭﺩﻥ ﻇﻠﻤﺖ
ﺍﺯ ﺗﺎﺑﻠﻮﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﺮﻡ ﺳﻴﻤﺎﻳﺖ
ﺩﺭ ﻣﻨﻈﺮ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﻛﻢ ﺩﺍﺷﺖ!"

ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ:
- "ﭼﻴﺴﺖ ﮔﻮﻫﺮ ﻫﺴﺘﻰ؟"
ﮔﻔﺘﻢ:
- "ﻧﺎﻣﺖ
ﻛﻪ ﺷﻌﺮﻫﺎﻯ ﻣﻦ
ﻣﻰﭼﺮﺧﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﺪﺍﺭ ﺭﺧﺸﺎﻧﺶ."

ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ:
- "ﻋﻘﻞ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻣﻰﺑﻴﻨﻰ؟"

ﮔﻔﺘﻢ:
- "ﻭﺯﺵ ِﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ
هرگاه ﺩﺭﻳﻦ ﻛﻮﻳﺮِ ﺷﻦْﺍﻓﺸﺎﻥ
ﻣﻰﺭﻭﺑﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﻏﺒﺎﺭ ِ ﻫﻮﺵ!"

ﭘﺮﺳﻴﺪ:
- "ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻰﺑﺎﻳﺪ
ﻣﻮﺳﻴﻘﻰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﻰﺗﺎﺑﻰ؟"

ﮔﻔﺘﻢ:
- "ﭼﻮ ﻧﻮﺍﻯ ﻧﻢﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪﻯ ﭼﺎﻙ ﭼﺎﻙ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺧﺎﻙ
این‌ساﻥ ﻛﻪ روان ﻧﻐﻤﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮ
ﻣﻰلغزد ﺭﻭﻯ ﺑﺮﮒ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ!"

ﭘﺮﺳﻴﺪ:
- "ﭘﻴﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﻯ؟"

ﮔﻔﺘﻢ:
- "ﺁﺭﻯ!
ﻣﺮﺍ ﺑﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻯ
ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ
ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻭﺭ!"

ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺑﻪ طُرﻓﻪ ﻛﺮﺩ ﺷﻬﻤﺎﺗﻢ
ﻟﻐﺰﻳﺪ ﺭﻭﻯ ﺣﺮﻳﺮ ﺍﻭﻗﺎﺗﻢ!

ﭘﺎﺋﻴﺰ ۱۳۷۱

از کتاب «ستاره در شن»