میرزاآقاعسگری(مانی)
 
در پیوند با اعتصاب غذا و اعتراض ایرانیان برای زندانیان سیاسی
 
شرقی ستارگان
 
خواهم گریست اگر بخواهی که بگریم.
خواهم گسست
اگر ترانه‌ی مرگم را بخواهی شنود.
از من مخواه‌ اما که فراموش کنم نام آنان را.
 
آرزو را به آهی بدل خواهم کرد
سرشک را به آهی بدل خواهم کرد
تبسم را به آهی بدل خواهم کرد
اگر فرمان چنین کنی!
از یاد‌ اما نتوانم زدود
رنگ ستارگان سوخته‌ی خاور را.
 
شهرها را بخواه تا بشورانم
رودها را بخواه تا بگردانم
مرزها را بخواه تا بشویم از میانه‌ی ملتها
فراموش نمی‌توانم کرد ‌اما
بوی آن سنبله‌های غمگین را.
 
شعری توانم سرود که خنجری باشد
خنجری توانم ساخت که دسته گلی باشد
از شبنم پیشانی‌ها کهکشانی توانم آفرید
و از منش فرزانگان، آفریدگاری
هرگز نمی‌توانم‌ اما نام آنان را
چونان پرنده‌ئی به بادها بسپارم!
آنانی که جستجوگران آزادی بودند
اما درزندانها زاده شدند
                           و در زندانها مردند.
 
***
 
برگرفته از «از سرزمین تلخ» دفتری از شعرهای مانی. سال ۱۳۶۴. آلمان