صدا / تصویر
• تغییر هویت از راه دستکاری زبان. بخش نخست   audio
سروده ها
• مانی: گزارش گمان شکن
• آوازهای کوروش آریایی. سروده‍ی مانی. پی دی اف برای دانلود   audio
• همزمانی در ناهمزمانی. سروده‍ی مانی
• مانی: آبان یشت. درستایش آناهیتا ایزدبانوی باران
• پس از بیداری
• غُرِش
• سنفونی سیاه
         بیشتر . . .
رازگشائی سروده های مانی
• مانی: رقصِ تانگو در دایره‌ی حیرت!
• پساسوی شعرِ «پاره‌های یک منظره»
• زیر دندان‌هائی به رنگِ ماه !
• تکههای گمشدهی پازلِ هستی
• مدلی برای اشعار اروتیکی!
• در پیراهن تو میگنجم!
• عشقبازی در گورستان!
         بیشتر . . .
زیر ذره بین منتقدان
• کوروش همه خانی: مانی و معجزه در اشارت انگشت
• نوشین معینی کرمانشاهی: سفر به ساحت ممنوع شعر
• کوتاه ترین نقد ادبی بر یک شعر
• سیروس صادقی: بی‌مرگی در دریای آرام ذهن
• خسرو باقرپور: ﺭوﻳﺎﻯ ﻧﺠﻴﺐ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺮﻭﺍ!
• کوششی در رفع یک سوء استفاده از شعر دیگران
• قاسم امیری: طلوع سیب ممنوع
         بیشتر . . .
داستان
• نقش رفسنجانی در ترور فریدون فرخزاد
• عملیات صحرائی و ابومسلم خراسانی!
• ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻮ ﭘﺪﺭﻡ ؟!
• ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﻠﻴﻔگی ﻣﻦ !
• رمان- نقد ادبی - طنز – پژوهش - خاطرات
• ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ
• بچرخ تا بچرخیم!
         بیشتر . . .
از میان مصاحبه ها
• نبرد فرهنگ با ضد فرهنگ. گفتگو با ﻣﺎﻧﻰ
• رنسانس فرهنگی ‌از تئوری ‌تا واقعیت. گفتگوی اسداله علیمحمدی با میرزاآقا عسگری ‌مانی
• صندلی وسط در برخورد با حکومت‌های‌ایدئولوژیک وجود ندارد
• گفتگو با مرتضا میرآفتابی: ﺧﺎﻧﻪﻯ ﻣﺎ ﺧﺎﻧﻪﻯ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﻮﺩ!
• مانی:ادبیات ایران پس از سونامی بلاهت. در گفتگو با عباس شکری
• گفتگوی عباس شکری با مانی در باره‍ی ۵۰ سال ادبیات و شعر ایران. بخش سوم و پایانی
• گفت وگو ی عباس شکری با میرزاآقا عسگری(مانی) /بخش دوم
         بیشتر . . .
طنزهای تلخ و شیرین
• دوست من، کرونا !
• ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻮ ﭘﺪﺭﻡ ؟! عاشورا
• بلایی که بر سر نقاشی های اردشیر محصص آوردیم!
• وقایع اتفاقیه قجرستان. بخش سوم (طنز)
• وقایع اتفاقیه ی قجرستان. بخش دوم (طنز)
• وقایع اتفاقیه در قجرستان! بخش یک (طنز)
• ماجرای سکسی حجت الافساد والمفسدین در گفتگوی تمدنها!
         بیشتر . . .
بزرگواری شاعران
• جلال ملکشاه: خاطره ای مشترک در یک سروده
• شش شعر بهاری از علی اصغر فرداد. پیشکش به مانی
• خوانش«آوازهای کوروش آریایی» سروده‍ی مانی توسط هومرآبرامیان
• مهدی محمدی: چه شهوتناک به من می نگرد مرگ
• فرزاد حمیدی منش : نقش خوش اندیش
• مازیار قویدل:چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟
• احمد لنگردودی: سیمرغ شعر
         بیشتر . . .
مقالات ادبی و فرهنگی
• مانی: نامه ای منتشر نشده به فرهنگ فرهی، بزرگمردی که درگذشت
• رادیو مانی و نوع نظام سیاسی!
• انقلاب در برابر انقلاب
• تاریخ، این را نیز خواهد گفت!
• مانی: تجاوز مخملباف به روان ما
• در پستوی زبان پارسی چه می گذرد؟
• «ایران شکست ناپذیر است!»
         بیشتر . . .
خبرها - پیامها
• نامه سرگشاده به ریاست جمهوری تاجیکستان
• یاران و دوستان ارجمند،
• قرآن را به صاحبانش برمیگردانیم.
• از باستان تا آستان
• اندیشکده‍ی خردورزان در رادیوتلویزیون مانی
• از مقررات حفاظت اطلاعات کاربران در این سایت آگاه باشید
• این مزدور رژیم را بشناسید
         بیشتر . . .
کتابهای تازه ی مانی
• از باستان تا آستان
• چاپ دوم کتاب «تانگو با شهبانو»
• یک دهان پر از پاییز
• ترور در بن. رمانی مستند در باره فریدون فرخزاد منتشر شد
• حکایت یار سمرقندی. گزیده‌ی اشعار مانی برای تاجیکان.
• روشنفکران و حقیقت
• آشنایی با آثار میرزاآقا عسگری. مانی
         بیشتر . . .
English/ Deutsch
• Mani: Der Iran - ein Weltproblem
• Dr.Sam Vaseghi:Harfentöne
• Rezensionen
• Josef Krug:Morgen ist der erste Tag der Welt
• Lebenslauf
• Veröffentlichte Werke Asgaris
• Einige Gedichte von Mani
         بیشتر . . .



radiomani2012@gmail.com

میرزاآقا عسگری (مانی)

                                                       MirzaAgha Asgari.Mani                                                   
ﻣﻴﺮﺯﺍﺁﻗﺎﻋﺴگرﻯ(ﻣﺎﻧﻰ) شاعر، نویسنده و پژوهشگر ﺩﺭ ﺳﺎﻝ۱۳۳۰ در اسدآباد همدان ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ. ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺩﺑﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩ. ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ۵۴ ﺟﻠﺪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﭼﺎﭖ ﺭﺳﻴﺪه‌اﻧﺪ. مانی از ﭘﺎﻳﻴﺰ ۱۳۶۳ مقیم ﺁﻟﻤﺎﻥ است. برخی از سروده ها و نوشته
های ﺍﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧ‌‌ﻬﺎﻯ آلمانی، دانمارکی، انگلیسی، ژاپنی و...ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻩاند. مانی عضو اتحادیه‌ی نویسندگان آلمان، بنیان گذار و مدیر رادیو مانی است.
گفتارهای ادبی و فرهنگی مانی را در شبکه های زیر میتوانید ببینید و بشنوید:
https://t.me/radiomani   
https://www.youtube.com/c/RadioMani
رادیومانی (castbox.fm)
Telegram: https://t.me/ManiAsgari
Instagram (@radio_mani)
Twitter: https://twitter.com/Asgari_Mani
Privat Mani: www.nevisa.de

MirzaAgha Asgari (Mani) in Iran geboren. Werke Asgari´s sind in deutscher, dänischer, schwedischer , englischer und japanischer Sprache erschienen. Neben Gedichten schreibt Asgari auch Geschichten und Literaturkritik. Auf dem Gebiet der Kinder- und Jugendliteratur ist er auch aktiv. Er ist Mitglied im Verband deutscher Schriftsteller (VS)

home weblog mails your message info بيشتر در این مورد . . .      

countercountercountercounter
print ideas of others your idea
مانی
ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻮ ﭘﺪﺭﻡ ؟! عاشورا
تاريخ نگارش : ۱۹ شهريور ۱٣۹٨

این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:     بالاترین balatarin     دنباله donbaleh     yahoo Yahoo     delicious Delicious     facebook Facebook     twitter Twitter     google Google    


             ﺍﺯ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮﺗﺮﻳﻦ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ، ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺳﺎﻟﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻭﺗﺎﺳﻮﻋﺎ ﺑﻮﺩ.ﺍﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ، نوﺟﻮﺍﻧﺎﻥ،ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭﺣﺘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺪﺗﻰ، ﺯﻧﺪﮔﻰِ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻭ ﻛﺴﺎﻟﺖﺑﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻣﻰﻛﺮﺩ. ﻣﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻰ ﻟﺬﺕ ﻣﻰﺑﺮﺩﻳﻢ. ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻰ ﺷﺪﻳﻢ: ﻳﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﻳﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ مجری ِﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻧﻰ، ﺯﻧﺠﻴﺮﺯﻧﻰ، ﻗﻤﻪ ﺯﻧﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﺎیش های ﻣﺬﻫﺒﻰ.

شمر شدم از همه بدتر کنم.خون به دل فرزند حیدر کنم!
ﺩﺭﻳﻜﻰ ﺍﺯﻣﺮﺍﺳﻢ ﺷﺒﻴﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻰ، ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻛﻮﺩﻙ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﻯ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ«ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩی ﺍﺳﺮﺍ» ﺩﺭﺩﺳﺖ ﺷﻤﺮ ﻭ ﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻧﻘﺶ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻔﺎﻯ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺍﻯ ِﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﻧﺒﻮﺩ. ﻧﻘﺶ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺭﻭﭘﻮﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺮﺗﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ،ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺎ ﺭﻭﺳﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﻰﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ.


ﭘﺎﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺶﻫﺎ، ﺩﺷﺘﺒﺎﻥ ﺩﺭﺷﺖ ﻫﻴﻜﻞِ ﻭ ﺯﻣﺨﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺍﻭ ﻧﻘﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻳﻨﺐ ﺭﺍ ﺍﺯﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯِ ﻛﻠﻔتش، ﻧﻘﺶ ﺯﻳﻨﺐ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰﻛﺮﺩ! ﭼﻨﺪ ﺑﭽﻪ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺭﻳﺰ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻦ، ﻧﻘﺶ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﺭﺩﻳﻒ ﺍﺳﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ی ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰﻛﺮﺩﻳﻢ. ﻣﺎ ﺭﺍﺗﻮﻯ ﺧﺮﻙ ﭼﻮﺑﻰ، ﺭﻭﻯ ﺍﻟﺎﻍﻫﺎ ﻣﻰﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺑﺮﻫﺮﻃﺮﻑ ﺧﺮﻙ، ﺩﻭ ﺑﭽﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﻜﺒﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﻭﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺧﺮﻙ، ﺳﻌﻰ ﻣﻰﺷﺪ ﻣﺠﻤﻮﻉِ ﻭﺯﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮﻃﺮﻑ، ﻣﺴﺎﻭﻯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭﻏﻴﺮﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﻩ سنگ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺧﺸﺖ، ﺩﻭ ﻃﺮﻑِ ﺧﺮﻙ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ. ﻛﻒ ﺧﺮﻙ ﺭﺍ ﻛﺎﻩ ﻣﻰﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﺳﺮﺧﻮﺩ ﻛﺎﻩ ﻣﻰﺭﻳﺨﺘﻴﻢ، ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻳﻰ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺯﻳﻨﺐ ﻣﻰﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ:«ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻮ ﭘﺪﺭﻡ؟ ﭘﺪﺭﻡ، ﺗﺎﺝِﺳﺮﻡ؟» ﻭ ﺯﻳﻨﺐ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﻛﻠﻔتش ﻛﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻰﻛﺮﺩ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺪﻫﺪ، ﺯﺍﺭﻯ ﻛﻨﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻰﺩﺍﺩ. ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺷﻤﺮ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﻭ ﺑﺎ ﻳﺮﺍﻕ ﻭ ﻛﻮﭘﺎﻟﺶ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺎ ﺟﻮﻟﺎﻥ ﻣﻰﺩﺍﺩ. ﺑﺮ ﺳﺮﻭﺭﻭﻯ ﺯﻳﻨﺐ ﻭ ﻣﺎ ﺷﻠﺎﻕ ﻣﻰﻛﻮﺑﻴﺪ ﻭ ﻃﻌﻨﻪ ﺁﻣﻴﺰ از ﺯﻳﻨﺐ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺪﺳﺖ شمر ﻭ ﺍﻋﻮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭﺵ کشته ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻰپرسید:«ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺯﻳﻨﺒﻰ، ﭘﺲ ﻛﻮ ﺣﺴﻴﻦﺍﺕ؟! ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺯﻳﻨﺒﻰ ﻛﻮ ﻧﻮﺭ ﻋﻴﻦﺍﺕ؟!»


       ﮔﺮﻭﻩ ﺳﻴﻨﻪ ﺯﻥ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮﺯﻥ، ﻋﻠﻢﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺷﺒﻴﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﻛﻮﭼﻪﻫﺎ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥﻫﺎ ﻣﻰﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﺮﺷﻤﺎﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎهپوﺵ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺷﺎﻧﻪی ﺧﻮﺩ ﮔِﻞ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﺯ ﺩﻭﻃﺮﻑ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﭼﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺭ ﺯﺩﻥ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﻤﺴﺮﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ. ﻭﻧﻴﺰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﺥ ﻃﺒﻌﻰ ﻛﻪ ﺿﻤﻦ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ، ﺍﺯ ﭘﺮﺍﻧﺪﻥ ﻣﺘﻠﻚ ﺑﻪ ﺻﻐﻴﺮ ﻭ ﻛﺒﻴﺮ ﻫﻢ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ، ﭼﻨﺪ ﺗﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮِ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻋﻴﺶ ﻭ ﻧﻮﺵ ﻣﻰﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ، ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ ﻭﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﻙ ﻛﺮﺩﻥ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥِ ﻋﺪﻳﺪﻩ ی ﺧﻮﺩ، ﺩﺭﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺧﺮﻙﻫﺎ ﻭ ﺯﻳﻨﺐ ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺭﺍ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻰﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ، ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺯﻳﻨﺐ ﻣﻰﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ:
ﺍﮔﺮﺗﻮ ﺯﻳﻨﺒﻰ، ﭘﺲ ﺧﺎﻳﻪ ﺍﺕ ﭼﻴﺴﺖ؟!
ﻣﻴﺎﻥ ﺧﺎﻳﻪ ﺍﺕ، ﺁﻥ ﻣﺎﻳﻪ ﺍﺕ ﭼﻴﺴﺖ ؟!


ﺁﻥ ﮔﺎﻩ، ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻛﻒ ﺩﺳﺖ ﻣﻰﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺯﻳﻨﺐ ﻣﻰﮔﺮﻳﻨﺪ! ﻣﺎ ﺧﺮﻙ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺟﻠﻮﻯ قهقههی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ، ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ، ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻴﻢ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻗﻬﻘﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰﺩﺍﺩﻳﻢ: «ﻋﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻮ ﭘﺪﺭﻡ...؟!» ﺷﻤﺮ ﻛﻪ ﺩﺭﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ، ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺑﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭﺳﺖِ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪهای ﻣﻀﺤﻚ، ﺷﻠﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻳﻦﺑﺎﺭ، ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮ ﺳﺮﻭﺭﻭﻯ ﻣﺎ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻰﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻧﻌﺮﻩ ﻣﻰﺯﺩ: «ﺷﻤﺮ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮﻛﻨﻢ - ﺧﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﻝِ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﻴﺪﺭ ﻛﻨﻢ!» یک بار ﺷﻠﺎقش ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺮ ﻓﺮﻕ ﺳﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺧﺮﻙﻧ ﺸﻴﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎً ﭘﺴﺮ ﻣﺸﻬﺪﻯ «ﺣﻴﺪﺭ» ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﭘﺴﺮﻙ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﻤﺮ ﺫﻯ ﺍﻟﺠﻮﺷﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺳﺮ ﻧﺰﺍﻉ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﻛﺸﻴﺪ ﻭﺷﻠﻮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﺧﻴﺲ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺮﻙ ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻛﺮﺩ. ﭘﺮﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﺭ ﺧﺮﻙ ﻫﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺷﺪﻥ ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ! ﺷﻤﺮ ﻛﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺭﺍ ﻗﺎﺭﺍﺷﻤﻴﺶ ﺩﻳﺪ، ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﻳﻘﻮﺭﺍﺵ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺷﻠﺎﻕ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺯﺍﺭﻯ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺗﻨﺪﺭﺁﺳﺎﻯ ﺷﻤﺮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﭘﻰﺑﺮﺩﻩ، ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺳﺮﺩﺍﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﺍﺯ ﻟﺎﺑﻪﻟﺎﻯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﺮﻳﺨﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻘﺶِ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﻢ!

برگرفته از زندگینامه دوجلدی مانی: خشت و خاکستر. جلد نخست.




نظرات دیگران در مورد این نوشته را بخوانید. (تعداد نظرات: ۰)
نظرتان را در مورد این مطلب بنویسید.